Τα πρώτα στελέχη

Τα πρώτα στελέχη μας που αγωνίσθηκαν για την ισότητα των φύλων ήταν εξέχουσες προσωπικότητες, αρχίζοντας από την πρώτη πρόεδρο τη Μαρία Νεγροπόντη (1920-1922) και τη δεύτερη και ιδρύτρια την Αύρα Θεοδωροπούλου, (1922-1958) της οποίας η ριζοσπαστική σκέψη και η αγωνιστικότητα σφράγισε το γυναικείο κίνημα στη χώρα μας καθώς και τις Μαρία Αμαριώτου, Ευανθία Γκινοπούλου, Βιργινία Ζάννα, Μαρίτσα Θανοπούλου, Ρόζα Ιμβριώτη, Ελένη Ουράνη (Άλκης Θρύλος), Ειρήνη Παϊδούση, Αγνή Ρουσοπούλου, Μαρία Σβώλου, Αγγελική Χατζημιχάλη, Αμαλία Ψάλτη, Αίγλη Ψάλτη κ.λ.π. Αλλά και άντρες προσωπικότητες όπως ο Παναγιώτης Αραβαντινός, ο Δημήτρης Γληνός, ο Αλέξανδρος Δελμούζος, ο Ιωάννης Λαμπίρης, ο Γιώργης Μαριδάκης, ο Αλέξανδρος Μυλωνάς, ο Θρ. Πετιμεζάς, ο Αλέξανδρος Σβώλος, ο Μανώλης Τριανταφυλλίδης, ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλόπουλος και πολλοί άλλοι συμμετείχαν στο Διοικητικό Συμβούλιο ή στις διάφορες Επιτροπές του Συνδέσμου στα πρώτα χρόνια δράσης του.

Ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας από την ίδρυσή του και στη συνέχεια πρωτοστάτησε στους αγώνες:

Για ίσα πολιτικά και αστικά δικαιώματα και κυρίως για το δικαίωμα του «εκλέγειν» και «εκλέγεσθαι».
Για το δικαίωμα πρόσβασης των γυναικών σε όλα τα επαγγέλματα και δημόσια λειτουργήματα.
Για ίση αμοιβή για ίσης αξίας εργασία και ίσες ευκαιρίες σταδιοδρομίας.
Για την καταπολέμηση της σωματεμπορίας.
Για την εξομοίωση των εκτός γάμου παιδιών με τα παιδιά που γεννήθηκαν εντός γάμου.
Για την καθιέρωση της ισότητας ανδρών και γυναικών στο Σύνταγμα του 1975 (α. 4,π.2).
Για τις σημαντικές νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, σε εφαρμογή των διατάξεων (α.4, α.116, π.1) του Συντάγματος του 1975, που ψηφίστηκαν μετά το 1982 (κυρίως οικογενειακό δίκαιο, εργασιακές σχέσεις, ασφάλιση γυναικών, συνταξιοδότηση γυναικών, γονική άδεια, ιθαγένεια εγγάμων γυναικών, αποποινικοποίηση της μοιχείας, αποποινικοποίηση της άμβλωσης, κατάργηση της προίκας και πρόσφατα για την ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών στην απασχόληση, στην επαγγελματική εκπαίδευση, για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας. Για την καθιέρωση στο α. 116,2 του Συντάγματος του 2001 της ουσιαστικής ισότητας με την εισαγωγή θετικών μέτρων (ποσοστώσεων).
Για την καθιέρωση ποσόστωσης τουλάχιστον κατά το 1/3 στα ψηφοδέλτια των δημοτικών και νομαρχιακών, καθώς και των βουλευτικών εκλογών.
Για να περιληφθεί στις αξίες του Ευρωπαϊκού Συντάγματος η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Για την καθιέρωση ποσοστώσεων στα Υπηρεσιακά Συμβούλια και στα Συμβούλια Πανεπιστημιακών, Επιστημονικών και Ερευνητικών Κέντρων.

Ο Σύνδεσμος δραστηριοποίηθηκε σε σημαντικούς κοινωνικούς τομείς επί σειράν ετών:

Το έτος 1922 ίδρυσε την “Εθνική Στέγη”, ορφανοτροφείο για τα προσφυγόπουλα της Μικρασιάτικης καταστροφής.
Το έτος 1923 πρωτοστάτησε στην ίδρυση της “Μικρής Αντάντ των Γυναικών” για την προώθηση της ειρήνης και της ισοπολιτείας των γυναικών.(Μετείχαν γυναίκες από τις Βαλκανικές χώρες, την Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία).
Το έτος 1935 οργάνωσε τις πρώτες κατασκηνώσεις για τις εργαζόμενες γυναίκες.
Το έτος 1976 με χρηματοδότηση της Αγροτικής Τράπεζας εγκατέστησε αυτόματα πλυντήρια ρούχων σε αγροτικές περιφέρειες της Ηπείρου, της Μακεδονίας και του Έβρου.

Στον τομέα της εκπαίδευσης ίδρυσε:

Το έτος 1925 την πρώτη Εσπερινή Εμπορική Σχολή Θηλέων που λειτούργησε επί 40 έτη.
Το έτος 1928 την Επαγγελματική Σχολή Παιχνιδιών και Διακοσμητικής, την πρώτη στο είδος της στην Ελλάδα, που λειτούργησε αργότερα ως “Παπαστράτειος Επαγγελματική Σχολή Παιχνιδιών και Διακοσμητικής”
Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, Κέντρα επιμόρφωσης αναλφάβητων των ενήλικων γυναικών στο Αιγάλεω και στην Κυψέλη.

Ενίσχυσε επίσης το Σχολείο Εργατριών που είχε ιδρύσει το έτος 1911 η Αύρα Θεοδωροπούλου.
Προώθησε την επιβολή μικτής παιδείας και ίδια σχολικά προγράμματα για τα δύο φύλα.